Drzewo dorastające do 25 metrów wysokości. Kora barwy brunatnej lub żółtawoszarej. Pączki owłosione, gałązki oliwkowe lub
oliwkowo-brunatne, zwisające, owłosione. Liście lancetowate, brzegiem piłkowane, spodem owłosione, z wierzchu łysiejące. Kwiaty męskie pręcikowe z dwoma pręcikami. Kora gałęzi żółta lub jasnobrązowa. Pąki owłosione, przylegające do gałązek. Liście podłużne, lancetowate, około 10 cm długie, młode, obustronne, później zaś tylko spodem jedwabiście owłosione, brzegiem piłkowane. Kwiaty-kotki pojawiające się jednocześnie z liśćmi. Krzew dwupienny. Zewnętrznie stosuje się odwar kory wierzby także do kąpieli wzmacniającej oraz w nadmiernym poceniu się, jak również do okładów na ropiejące rany i bakteryjne zakażenie skóry.
Surowiec: kora
Występowanie: nad rzekami, zarośla, wilgotne łąki, zalewiska, nieużytki
Zbiór w okresie: 02-01 – 03-30
Zawiera: cukry, kwas salicylowy
Działanie: przeciwgorączkowe, przeciwreumatyczne, przeciwzakaźne, ściągające, przeciwbólowe
Używane w leczeniu:
- choroby gorączkowe,
- grypa,
- przeziębienie,
- gościec,
- dna,
- biegunki,
- nerwobóle,
- bezsenność,
- choroby reumatyczne
