Bruzdogłowiec szeroki to pasożytniczy tasiemiec, który należy do rodziny płazińców, czyli robaków płaskich.
Jego pierwszym pośrednim żywicielem jest skorupiak z rodzaju widłonogów, kolejnym kostnoszkieletowa ryba, a ostatecznym żywicielem jest ssak, także może być nim człowiek. Jego nazwa wzięła się stąd, że posiada on dwie szerokie bruzdy przyssawkowe na główce.
W ludzkim jelicie osiąga nawet od 15 do 20 m długości, a u zwierząt od 2 do 9 m, liczba członów strobili może przekraczać nawet 4000. Jaja wydostają się z członu na zewnątrz do światła jelita, skąd są wydalane z kałem. W wodzie, która przyczynia się do rozwoju bruzdogłowca szerokiego, wykluwa się larwa o nazwie koracidium, następnie, gdy jest połknięta przez oczlika – powstaje kolejne stadium larwalne, czyli procerkoid. Kiedy oczlika połknie ryba określonego gatunku to larwa w jej wnętrzu zaczyna przekształcać się w tzw. plerocerkoid. On zagnieżdża się w mięśniach ryby, tam może przetrwać kilka lat. Jeśli ryba zostanie zjedzona przez ssaka, także człowieka, to umiejscawia się w jelitach i tam osiąga postać dorosłą.
Zarażenie bruzdogłowcem szerokim wywołuje u ludzi chorobę zwaną difylobotriozą. Do zakażenia organizmu człowieka bruzdogłowcem szerokim dochodzi przez zjedzenie surowej, niedosmażonej czy niedogotowanej ryby. Choroba ta powoduje ciężką niedokrwistość oraz zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu, a także w skrajnych przypadkach może doprowadzić nawet do śmierci.
Przeważnie występuje na półkuli północnej, w podbiegunowych rejonach oraz w klimacie umiarkowanym. W Europie spotykany jest w krajach nadbałtyckich, w Szwajcarii, Irlandii, a także w Azji, w Izraelu, północnej Mandżurii, Japonii oraz na Syberii. Pojedyncze przypadki zachorowań na difylobotriozę zdarzają się również w Kanadzie, Afryce wschodniej, w Australii i na Madagaskarze.
Zarażenie bruzdogłowcem szerokim oprócz objawów charakterystycznych dla zarażeń wszystkimi tasiemcami, czyli takich jak np.:
– ogólne osłabienie,
– ból brzucha,
– brak apetytu,
– utrata wagi, a czasem nadwaga,
– nudności i biegunka,
– pokrzywka,
– wysypki i alergie,
– kolka,
– niedrożność przewodu pokarmowego oraz niedrożność dróg żółciowych,
– powoduje również charakterystyczną niedokrwistość, wywołaną przez toksyczne działanie bruzdogłowca.
