Vitium visus, czyli wada wzroku z łaciny to brak zdolności oka do prawidłowego ogniskowaniu obrazu na centralnej części siatkówki oraz w obrębie plamki żółtej oka. Każde takie błędne skupianie promieni świetlnych nosi nazwę ametropii, która może być sferyczna lub niesferyczna.
Najczęściej spotykaną ametropią sferyczną jest krótkowzroczność. W przypadku zdrowego oka dostarczane promienie są skupiane w centralnym punkcie siatkówki, u krótkowidzów ich miejsce przecięcia znajduje się przed tym punktem. Przez to zaburzenie oko nie ma zdolności akomodacji, a patrzący na dalekie przedmioty widzi obraz rozmazany. Jeśli chce się czemuś uważnie przyjrzeć przysuwa to bliżej twarzy lub mruży oczy. Zmniejsza w ten sposób rozproszenie obrazu na siatkówce i zwiększa głębie ostrości. Można rozróżnić krótkowzroczność osiową, która charakteryzuje się wydłużeniem osi gałki ocznej, krótkowzroczność krzywiznową, gdy występuje zbyt duża wypukłość rogówki lub soczewki oraz krótkowzroczność refrakcyjna, występująca często przy postępujących chorobach takich jak zaćma czy cukrzyca.
Dokładną odwrotnością krótkowzroczności jest nadwzroczność lub dalekowzroczność. Powstaje często gdy gałka oczna ma zbyt krótką oś albo rogówka wraz z soczewką nie mają odpowiedniego stopnia krzywizny – są zbyt płaskie. Promienie świetlne są ogniskowane przez to za soczewką. Skutkuje to pogorszeniem widzenia z bliskiej odległości. Aby się czemuś przyjrzeć, dalekowidze często wysuwają przedmiot daleko przed siebie. W przypadku braku korekcji występuje stałe napięcie gałki ocznej do akomodacji, co może skutkować nawet zezem.
Często z nadwzrocznością jest mylona starczowzroczność. Wynika ona ze starzenia się całego ciała ludzkiego i skutkuje utratą lub znacznym zmniejszeniem zdolności oka do akomodacji, a w związku z tym zaburza widzenie na bliskie odległości.
Wśród wad wzroku występuje również astygmatyzm, zwany niezbornością oka. Występuje ona, gdy gałka oczna ma zły kształt – nie jest owalna lecz wydłużona na szerokość lub wysokość. Powoduje to brak możliwości zogniskowania obrazu w centralnej części soczewki, lecz jego przesunięcie w jednym z kierunków. Chorzy często skarżą się na zaburzenia widzenia tylko w pewnych obszarach pola widzenia.
Każdą z powyżej wymienionych wad można korygować za pomocą odpowiednio dobranych przyrządów optycznych – okularów i soczewek kontaktowych. Żeby mieć pewność, że będą one pomagać, należy zdać się na okulistę, który dobierze najlepsze dla nas rozwiązanie.
