Jest to bylina z rodziny złożonych (Asteraceae syn. Compositae) o rozgałęzionym kłączu, z którego wyrasta najpierw rozeta liści 
odziomkowych, a następnie łodyga wysokości 1 m, u dołu zdrewniała. Cała roślina jest srebrzyście owłosiona. Liczne koszyczki kwiatowe, zebrane w wielokwiatową wiechę, zawierają żółte, niepozorne kwiaty, wszystkie rurkowate. Owocem jest drobna, brązowo paskowana niełupka. Liście odziomkowe pierzaste, długoogonkowe mają odcinki wąsko-lancetowate. Liście łodygowe są podobnie zbudowane, lecz zmniejszają się ku wierzchołkowi rośliny.
Surowiec: szczyty pędów przed zakwitnięciem, ziele
Występowanie: rumowiska, nieużytki, przydroża, polany leśne
Zbiór w okresie: 06-01 – 10-01
Zawiera: olejek lotny, absyntyna, anabsyntyna, witamina C, krzemionak, mangan, witamina B6
Działanie: pobudza czynność żołądka, wzmacniające, wzmaga wydzielanie soków trawiennych, moczopędne, pobudza krwawienie miesiączkowe, przeciwzakaźne, żółciopędne
Używane w leczeniu:
- brak łaknienia,
- niestrawność,
- bezkwaśność żołądkowa,
- świerzb,
- wszy,
- wrzody,
- rany
Przeciwskazania: Nie wolno go podawać kobietom w ciąży (możliwe poronienia). Zbyt długie używanie piołunu może spowodować przekrwienie błony śluzowej żołądka i wymioty. Nie należy stosować w stanach zapalnych śluzówek przewodu pokarmowego i żylakach odbytu.
