Drzewo to dorasta do 35 metrów wysokości. W sprzyjających warunkach może dożyć około 1000 lat. Pień często ma odrosty u 
podstawy. Liście są małe, prawie okrągłe, u nasady niesymetrycznie sercowate lub skośnie ucięte, na szczycie wyciągnięte, w dość długi wierzchołek, na brzegu ostro piłkowane. Z wierzchu są one ciemnozielone pod spodem sinozielone, z pęczkami rudawobrunatnych włosków w kątach nerwów. Zakwita pod koniec czerwca i w lipcu. Kwiatostany 2-10 kwiatowe, bladożółte, o długiej szypułce i zawsze towarzyszącej skórzastej, seledynowożółtej podsadce. Owoc maleńki, brązowy, kanciasty, o cienkiej łupince. Kwiatostany odstają w bok lub są podniesione ponad liśćmi. Orzeszki mają kształt gruszkowaty i są gładkie. Jest jedną z najwartościowszych roślin miododajnych.
Surowiec: kwiatostan
Występowanie: parki, lasy, przydroża. Rośnie pospolicie w całej Polsce na obrzeżach lasów i w zaroślach w stanie dzikim, zaś napotykane lipy przy drogach. Żyją setki, a nawet do 1000 lat.
Zbiór w okresie: 06-01 – 07-30
Zawiera: kwasy organiczne, olejek eteryczny, śluz, cukry
Działanie: napotne, przeciwbólowe, moczopędne, osłaniające
Używane w leczeniu :
- stany gorączkowe,
- grypa,
- kaszel,
- dreszcze,
- zapalenie oskrzeli,
- nieżyty jamy ustnej i gardła
