Tasiemiec nieuzbrojony to tasiemiec człowieka i bydła, jest jednym z najczęściej spotykanych tasiemców w Polsce, choć występuje także w innych krajach Europy Wschodniej, Ameryce Centralnej i Południowej oraz na Filipinach. Rozmnaża się tylko i wyłącznie w organizmie ludzkim, który jest jego ostatecznym żywicielem. Umiejscawia się w jelicie cienkim człowieka, a jego długość może wynosi od 4 do nawet 12 metrów długości.
Tasiemiec nie posiada przewodu pokarmowego, dzięki temu energię potrzebną do strawienia pokarmów wykorzystuje do rozrodu. Nie potrzebuje go, gdyż przebywa w jelitach, a tam znajduje się przetworzony pokarm w postaci mleczka pokarmowego. Bardzo różni się od tasiemca uzbrojonego, ponieważ nie posiada haczyków – charakterystycznych dla tasiemca uzbrojonego.
Tasiemiec nieuzbrojony do przetrwania potrzebuje dwóch żywicieli: rogate bydło, w którym żyją larwy oraz człowieka, w którym żyją już dorosłe osobniki. W jelitach zwierząt zarodki przedostają się przez ścianę jelit, osiedlając się w mięśniach, gdzie tworzą wągry.
Objawy występujące u osób zakażonych tasiemcem nieuzbrojonym to przeważnie:
– ból brzucha, szczególnie dokuczający w momencie głodu,
– zwiększony apetyt,
– mdłości,
– wymioty,
– spora nadwaga lub nadmierne chudnięcie.
Kuracja lecznicza powinna trwać najmniej kilka miesięcy, gdyż za pierwszym razem rzadko kiedy zdarza się pozbycie całego robaka. Bardzo często na zewnątrz wydostają się same człony, a w jelicie wciąż pozostaje mocno przyczepiona główka, z której po pewnym czasie wyrastają nowe człony, a po 3-4 miesiącach po tym okresie z tej pozostałej główki powstaje nowy pasożyt.
Człowiek tasiemcem nieuzbrojonym najczęściej zaraża się spożywając surowe, niedogotowane mięso, w którym znajdują się wągry z żywymi larwami. Między innymi: tatar, befsztyk czy niedosmażone kotlety. Tasiemiec jest bardzo wrażliwy na niektóre warzywa oraz przyprawy takie jak: czosnek, pestki dyni czy kiszoną kapustę.
Bydło jak i inne rogate zwierzęta hodowlane zarażają się jajami lub członami tego pasożyta pijąc skażoną wodę, a także zjadając jaja i człony razem z trawą czy innym pożywieniem. Tasiemiec nieuzbrojony potrafi żyć w ludzkim organizmie tak samo długo jak jego gospodarz. Leczenie tak samo jak w przypadku tasiemca uzbrojonego powinno trwać bardzo długo, aby mieć pewność, że ten robak został do końca wyeliminowany z naszego organizmu. Polega ono na podawaniu leków, które są dosyć trujące. Paraliżują układ nerwowy pasożyta, osłabiając jego przyczepność, co powoduje, że pasożyt odczepia się od ściany jelita, a następnie zostaje wydalony z organizmu wraz z kałem.
