Rak sromu
Profilaktyka: regularne wizyty u ginekologa
Ten rodzaj raka występuje u kobiet w wieku starszym. Wskutek niedoboru hormonów następuje obkurczanie się skóry przy ujściu pochwy, ale także skóry mniejszych i 
większych warg sromowych. Skóra jest słabiej ukrwiona, mniej elastyczna, podatna na naderwania, wysuszona i czasem swędząca. Profilaktycznie podaje się preparaty hormonalne w okresie przekwitania, co ma zapobiegać wysychaniu i kurczeniu się. Stosuje się także maści i czopki dopochwowe z zawartością estrogenów. Wczesne wykrycie tego raka jest bardzo możliwe, gdyż kobieta podczas podcierania się, po oddaniu moczu, może wyczuć niewielką brodawkę czy narośl.
Leczenie: Jeśli zmiana rakowa jest jeszcze mała, można ją usunąć operacyjnie. Jeśli jednak zostały zaatakowane węzły chłonne okolicy pachwinowej, jest konieczne wycięcie całego sromu. W znieczuleniu ogólnym wycina się wówczas mniejsze i większe wargi sromowe, łechtaczkę, część wzgórka łonowego oraz tkankę tłuszczową i łączną. Pozostają: ujście pochwy i cewki moczowej. Najczęściej nie ma potrzeby wycinania odbytu i części jelita grubego. Najczęściej operuje się metodą elektrokoagulacji. Rany się nie zaszywa, musi się sama zagoić. Jeśli operacja nie jest możliwa oraz przy przerzutach do węzłów stosuje się radioterapię.
