Tęgoryjec to pasożyt należący do rodziny nicieni. Wyróżniamy dwa typy tęgoryjca: tęgoryjec dwunastnicy oraz tęgoryjec amerykański.
Tęgoryjec dwunastnicy to robak o długości około 0,5 do 1,5 cm. Pasożytuje w dwunastnicy człowieka. Pasożyt przytwierdza się do błony śluzowej jelita przy pomocy torebki gębowej. Listewkami tnącymi swojego otworu gębowego powoli wgryza się w kosmki systemu wchłaniania ścianki jelita i tam żywi się wypływającą krwią. Długość jego życia wynosi od 4 do 8 lat. Zakażenie tęgoryjcem jest szczególnie niebezpieczne i ciężko przebiegające u dzieci, często powoduje opóźnienie w rozwoju oraz poważne problemy zdrowotne. U osób dorosłych zakażenie tym pasożytem prowadzi do anemii i niedokrwistości. Podczas przemieszczania się larw tęgoryjca na skórze pojawia się wysypka pokrzywko podobna, męczący kaszel i ból w klatce piersiowej, a nawet zapalenie płuc. Przeważnie u osób zakażonych tęgoryjcem można zauważyć takie objawy jak: bladość skóry, opuchlizna nóg i twarzy. Kolejnymi objawami mogącymi wystąpić są częste biegunki, zadyszki oraz zawroty głowy.
Samice tęgoryjca potrafią złożyć nawet ponad 10 tysięcy jaj dziennie. Te jajeczka dostają się do gleby z wydalanym kałem nosiciela, tam przechodzą w fazę larwalną, ten cykl się powiela. Ze znajdujących się w glebie jajeczek wykluwają się larwy, które bardzo szybko rosną, bo już po 5-7 dniach potrafią wniknąć do ciała i wywołać zarażenie. Przeważnie wnikają do organizmu poprzez uszkodzoną skórę nóg i rąk. W trakcie 4 do 6 tygodni larwy w organizmie człowieka przekształcają się w dorosłe osobniki, które następnie składają jajeczka i cały proces zaczyna się od nowa.
Na samym początku choroby pojawia się nieprzyjemne swędzenie oraz pieczenie skóry pomiędzy palcami u nóg. Do zakażenia może dojść przez połknięcie jaj umieszczonych w zanieczyszczonej wodzie, niedomytych owocach i warzywach a także przez skórę stóp u osób chodzących boso. W dawnych czasach tą chorobą zarażali się przede wszystkim górnicy, przez co nazywano ją anemią górników. W Polsce ta choroba prawie nie występuje, ponieważ jajeczka tego pasożyta potrzebują wysokiej temperatury.
Zapobieganie tej chorobie powinno polegać na przestrzeganiu higieny osobistej, badaniom sanitarno-parazytologicznym oraz częstej kontroli pewnych grup zawodowych pod kątem zarażeniom pasożytniczym.
