Bruzdogłowiec szeroki to pasożyt gnieżdżący się najczęściej w jelicie cienkim człowieka. Należy do rodziny tasiemców i jest wśród nich największy. Jego długość może dojść nawet od kilkunastu do dwudziestu metrów. Jest zbudowany z główki, która posiada charakterystyczne trzy żłobienia lub bruzdy, od których bierze swoją nazwę oraz kilku tysięcy członów, które zawierają jajeczka.
Zakażenie bruzdogłowcem szerokim jest niebezpieczne dla ludzi oraz 38 innych gatunków ssaków, żywiących się surowymi rybami, gdyż to właśnie one oraz pewna odmiana raczków słodkowodnych są żywicielem pośrednim tego pasożyta. Gdy człowiek zje surową lub niedogotowaną rybę może wraz z nią zjeść tasiemca, który swoimi bruzdami czepnymi zahaczy się o ścianki jelita i tam zacznie się rozwijać. Zajmuje mu to najczęściej około 6 tygodni. Po tym czasie jest już dorosłym osobnikiem, który każdego dnia produkuje setki tysięcy jajeczek. Są one wydalane z organizmu wraz z kałem, a gdy trafiają do wody, zaczynają od nowa swój cykl życiowy. W organizmie człowieka może żyć nawet kilkadziesiąt lat. Charakterystyczne dla niego jest to, że do wydzielania jajeczek nie musi używać jako ochrony swoich członów, lecz jako jedyny tasiemiec wypuszcza ja bezpośrednio.
Obecność bruzdogłowca szerokiego w naszym organizmie charakteryzuje się objawami, które przypominają zatrucie pokarmowe. Są to wymioty, mdłości oraz biegunka. Występuje również ból brzucha oraz może pojawić się niedokrwistość. Wywołują ją wydzielane przez tasiemca toksyny, które pochłaniają witaminę B12, gwarantującą właściwy skład krwi.
W celu wykrycia tasiemca lekarz zaleci oddanie do analizy próbki kału. Na podstawie badań laboratoryjnych zostanie stwierdzona obecność bruzdogłowca szerokiego, gdyż jego człony oraz jaja będą obecne w kale. W przypadku zakażenia niezbędne jest specjalistyczne leczenie oraz przebywanie pod ciągłą opieką lekarską. Chory dostanie przepisane leki przeciwpasożytnicze, które z powodzeniem rozprawią się z intruzem, który pod ich wpływem zacznie obumierać, a następnie zostanie wydalony z organizmu.
Ze względu na obecność tasiemca w wodach słodkowodnych trudno jest zapobiec zakażeniom. Można je ograniczyć poprzez ochronę zbiorników przed zanieczyszczeniami fekaliami od ścieków. Indywidualna profilaktyka polega zaś na niespożywaniu surowych lub półsurowych ryb oraz ich pochodnych (np. ikry). Bruzdogłowiec szeroki nie jest odporny na zasolenie oraz wysoką temperaturę, dlatego obróbka cieplna ryby przed spożyciem skutecznie ochroni człowieka przed pasożytem.
