Tasiemczyca to pasożytnicze zakażenie przewodu pokarmowego przez tasiemca. Jest wiele gatunków tego pasożyta, lecz w Polsce najczęściej spotykamy się z tasiemcem uzbrojonym, nieuzbrojonym, a rzadziej z bruzdogłowcem szerokim. Tasiemczyca to choroba odzwierzęca. W przewodzie pokarmowym człowieka może pasożytować wiele gatunków tasiemców. Tasiemce kształtem przypominają tasiemkę. Składają się z główki, krótkiej szyjki i licznych członów. Pokarm pobierają całą powierzchnią swojego ciała na zasadzie osmozy – „przenikania”.
Postacie larwalne tasiemców mogą się rozwijać w różnych tkankach lub narządach człowieka, ale już dojrzałe postacie zazwyczaj rozwijają się w jelicie cienkim. Dojrzałe człony tasiemca, wypełnione są bardzo dużą ilością jaj, które są wydalane z kałem.
Wszystkie tasiemce, z wyjątkiem tasiemca karłowatego, muszą mieć dwóch żywicieli. Zwierzęta hodowlane takie jak świnie, bydło uczestniczą pośrednio w zakażaniu człowieka.
Tasiemczyce są wywoływane przez tasiemce:
– karłowatego,
– bąblowcowego,
– bruzdogłowca szerokiego,
– uzbrojonego i nieuzbrojonego.
Do zakażenia nią dochodzi drogą pokarmową, przez zjedzenie mięsa, które zawiera przetrwalnikowe postacie tego pasożyta, czyli wągry. W rozwoju tasiemca pośredniczą zwierzęta: bydło dla tasiemca nieuzbrojonego, świnie dla tasiemca uzbrojonego, a ryby dla bruzdogłowca szerokiego. W jelicie ludzkim wągry przekształcają się w postacie dojrzałe. Wydalone wraz z kałem fragmenty ciała tasiemca tzw. człony zawierają jaja, którymi zarażają się zwierzęta.
Jeśli dojdzie do połknięcia jaja tasiemca przez człowieka, między innymi poprzez zanieczyszczoną ludzkim kałem wodę albo żywność, to wtedy sam staje się żywicielem pośrednim.
Leczenie tasiemczycy przeprowadza się w domu. Badanie kału powinni mieć wykonane wszyscy członkowie rodziny chorego. Dieta w tym przypadku nie ma żadnego znaczenia. Nie ma także żadnych ograniczeń odnośnie aktywności fizycznej. Trzeba bardzo pilnować, aby nie dopuścić do spożywania mięsa surowego oraz niewiadomego pochodzenia. Mięso powinno pochodzić z legalnego uboju przebadanego przez służbę sanitarno-weterynaryjną oraz trzeba zapobiegać zanieczyszczeniu wody i gleby fekaliami ludzkimi.
