Wszy to owady niewielkich rozmiarów od 0,35 do 6mm długości, mocno spłaszczone grzbietowo-brzusznie bez skrzydeł. Pasożytuje na innych żywych organizmach zarówno ludzkich jak i zwierzęcych, powodując chorobę pasożytniczą nazywaną wszawicą. Żywią się krwią wysysaną po nakłuciu skóry ich żywiciela. Wszy dzielimy na trzy rodzaje. Pierwszy z nich to wesz głowowa, która żeruje na głowie, we włosach. Można się nią zarazić poprzez bliski kontakt a także przez zakładanie tej samej czapki lub używanie szczotki, różnego rodzaju ozdób do włosów, wesz głowowa przedostaje się z jednej głowy na drugą. Najbardziej na zarażenie się wszawicą głowową narażone są dzieci w wieku przedszkolno-szkolnym, gdyż wtedy mają częsty kontakt ze sobą podczas zabaw i lekcji. Wszy na głowie powodują uporczywe swędzenie, a silne i częste drapanie może prowadzić do zakażenia. Przy silnym zakażeniu mogą się również pojawić na brwiach, rzęsach oraz brodzie.
Następna to wszawica odzieżowa, przeważnie znajdująca się w bieliźnie, która nie wywoła żadnych większych zmian na skórze, jeśli właściwie dbamy o higienę osobistą. Najczęściej umiejscawiają się na plecach, klatce piersiowej a także pod pachami. Nasilenie wszawicy odzieżowej największe jest w okresie zimowym. Charakterystycznymi objawami występującej wszawicy odzieżowej jest: świąd zakrytych obszarów skóry, drobne i odbarwione blizny najczęściej zauważalne w okolicy karku i grzbiety oraz grudki rumieniowe zakrytych obszarów skóry. Przenoszona jest przez zakażoną odzież, bieliznę oraz pościel.
Kolejny typ wszy to wesz łonowa pospolicie nazywana mendoweszką, która pasożytuje we włosach łonowych. Można się nią zarazić podczas stosunku płciowego, przez bieliznę, odzież i pościel. Wszy łonowe powodują mocne swędzenie w okolicach narządów płciowych i odbytu. Są bardzo małe i bardzo ciężko je zauważyć i odróżnić od strupów, które zostają po ukąszeniu. Mocno zaczepiają się na włosach łonowych i bardzo ciężko jest je odczepić, a na bieliźnie pozostawiają ślady w postaci brązowych plamek to są ich odchody.
Leczeniem zwykłej wszawicy bez powikłań zajmuje się lekarz rodzinny. Jedynie przy wystąpieniu powikłań takich jak rozległe zmiany skórne, odczynowe powiększenie zmian skórnych a także pojawienie się kołtuna powinno by skonsultowane z dermatologiem.
