Grzybice skóry, zwane inaczej mykozami, są bardzo zakaźnymi chorobami, których źródłem zakażenia są grzyby, szczególnie z grupy dermatofitów. Najnowsze statystyki zachorowań mówią, że około 20% wszystkich zakażeń pochodzenia grzybiczego dotyczy skóry. Przyjmując jako kryterium miejsce wystąpienia zmian chorobowych, wyróżnić można następujące rodzaje grzybicy skóry: grzybicę skóry gładkiej (pachwin, tułowia, dłoni i stóp, a także łupież pstry) oraz grzybicę skóry owłosionej (grzybica woszczynowa, grzybica drobnozarodnikowa, grzybica strzygąca oraz grzybica brody).
Grzybica pachwin
Grzybica pachwin, zaliczana do chorób skóry nieowłosionej, znacznie częściej występuje u mężczyzn, niż u kobiet. Zmiany chorobowe pojawiają się głównie w okolicach pachwin. Nieleczona choroba rozprzestrzenia się na pośladki, uda i okolice narządów płciowych. Najbardziej charakterystycznym objawem jest rumień, świąd i pieczenie. Potem pojawiają się czerwonobrunatne plamy z lekko wybrzuszonymi brzegami. Mogą pojawiać się też drobne pęcherzyki i grudki. Skóra łuszczy się i rogowacieje. Główną przyczyną grzybicy może być bezpośredni kontakt z chorym człowiekiem albo używanie wspólnych rzeczy – butów, ręczników, odzieży. Duże znaczenie na możliwość zachorowania ma niewłaściwa higiena osobista lub noszenie zbyt ciasnej bielizny, wyprodukowanej ze złej jakości tkanin.
Przeważnie przyczyną grzybicy tułowia są grzyby typowo ludzkie tzw. antopofilne. Do zakażenia może dojść w każdym wieku, bez względu na płeć. Podstawowymi objawami jest tworzenie się na tułowiu pojedynczych bądź mnogich ognisk obrzękowo-rumieniowych, w obrębie których mogą pojawić się krosty, pęcherzyki, nawet nadżerki i strupy. Chorobie zwyczajowo towarzyszy dokuczliwy świąd. Charakterystyczny jest układ zmian chorobowych w obrębie zmienionych zapalnie ognisk. Wygasają one w części centralnej, lecz znacznie nasilenie obserwuje się na obrzeżach skupisk. Przyczyną schorzenia jest najczęściej otyłość, wysoka temperatura, wilgoć, noszenie obcisłych, syntetycznych ubrań, a także brak dbałości o higienę codzienną.
Łupież pstry
Łupież pstry lokalizuje się głównie na tułowiu, szyi, klatce piersiowej oraz na skórze głowy. Zwykle pojawia się tuż po okresie dojrzewania płciowego, prawie nie występuje u osób starszych i małych dzieci. Łupież rozprzestrzenia się w postaci żółtobrunatnych lub lekko różowych plam z tendencją do zlewania się, które mogą zajmować duże powierzchnie skóry. Po jakimś czasie naskórek powoli złuszcza się. Przy tego typu zakażeniu grzybiczym osoba zainfekowana nie odczuwa świądu. Choroba ma tendencję do nawrotów. Pojawia się przede wszystkim u osób borykających się z problemem nadmiernej potliwości.
Na następnej stronie dalszy ciąg informacji o grzybicy skóry, m. in. grzybica woszczynowa, strzygąca czy grzybica brody.
